Het was een ondraaglijk hete augustusmiddag in Amsterdam.
Zo'n zweterige dag die je knorrig maakt van onbehagen.
Ik was op weg terug naar mijn auto, die ik aan de rand van de stad had geparkeerd en toen ik bij halte 'Rembrandsplein' op de bus stapte, werd ik opgeschrikt door het gedrag van de chauffeur, een zwarte man van middelbare leeftijd.
Hij
glimlachte ontwapenend en zei vriendelijk:
"Hallo,
hoe gaat het
?"
Op
diezelfde manier begroette hij iedereen die
opstapte, terwijl de bus zich door het drukke verkeer van de binnenstad
wrong.
Alle passagiers reageerden zichtbaar net zo verbaasd als ik en maar
weinigen
beantwoordden zijn groet, gevangen zittend in de norse stemming van die
dag.
Maar
terwijl de bus tussen de opstoppingen door naar
de rand van de stad kroop, vond langzaam maar zeker een bijna magische
transformatie plaats.
Levendig
commentaar
Speciaal
voor ons hield de chauffeur een doorlopende
monoloog, een levendig commentaar op de omgeving die aan ons voorbij
trok:
"er was een geweldige uitverkoop in die winkel daar, een schitterende
tentoonstelling in dat museum, hadden we al gehoord over die nieuwe
film die
net in première was gegaan in die bioscoop op de hoek?"
En zo ging hij maar door.
Zijn plezier in de rijke mogelijkheden van de stad werkte aanstekelijk.
Tegen
de tijd dat de mensen uit de bus stapten, hadden
ze de knorrige cocon waarmee ze waren ingestapt van zich afgeschud en
steeds
als de chauffeur riep:
"Tot
ziens en nog een
fijne dag!" ............gaven
ze
vriendelijk en lachend antwoord.
Hans
Oelen
Palaver-trainingen