Ze gaan naar een bar waar ze altijd samen heen gingen en de vriend geeft een rondje voor de zaak. Wanneer ze hem vragen waar hij zijn succes opeens aan te danken heeft, antwoordt hij dat hij tot voor kort nog het leven van de Ander leidde.

“Wie is de Ander?” vragen ze hem.

“De Ander is degene die ze me geleerd hebben te zijn, maar die ik niet ben. De Ander meent dat het de plicht van de mens is zijn leven te leiden vanuit het idee dat hij geld moet sparen om niet van honger om te komen wanneer hij oud is.

De Ander denkt zoveel en maakt zoveel plannen, dat hij pas ontdekt dat hij leeft, wanneer zijn tijd op Aarde bijna voorbij is, maar dan is het al te laat.”

“En jij, wie ben jij?”

“Ik ben degene die ieder van ons is, als hij naar zijn hart luistert. Iemand die zich laat meeslepen door het mysterie van het leven, die openstaat voor wonderen, die blij en enthousiast is over wat hij doet.

Maar, de Ander, bang om teleurgesteld te worden, hield me altijd tegen om actie te ondernemen.”
“Maar, er is toch lijden?”, zeiden de mensen tegen hem.
“Ja, iedereen lijdt zijn nederlagen, niemand ontkomt daaraan. Daarom is het beter bij het verwezenlijken van je dromen een aantal veldslagen te verliezen, dan ten onder te gaan zonder te weten waarom je überhaupt lijdt.”

“Is dat alles?”, vroegen ze hem.

“Ja. Toen ik dat ontdekte, werd ik wakker en was vastbesloten die persoon te worden die ik in werkelijkheid altijd al ben.